Mad Max: Fury Road (Mad Max: Ο δρόμος της οργής, 2015)

Υπόθεση: Βρισκόμαστε στην μετα-αποκαλυπτική εποχή, σε ένα μέλλον, όπου ο πυρηνικός πόλεμος  προκάλεσε την ερημοποίηση του πλανήτη και την κατάρρευση του πολιτισμού. Τα αποθέματα νερού, βενζίνης είναι μειωμένα στο ελάχιστο και αποτελούν πόλο έλξης και σύγκρουσης των λαών.  Ο Max, ένας επιζών, πέφτει αιχμάλωτος των Παιδιών του Πολέμου, που αποτελούν το στρατό του τυραννικού αρχηγού, Immortan Joe και μεταφέρεται στο κάστρο του. Έτσι, θα γνωρίσει  τη δυναμική στρατηγό Furiosa, που ηγείται των Παιδιών του Πολέμου, αλλά λησμονεί να επιστρέψει στην πατρίδα της. Ενωμένοι, οι δυο αντάρτες θα προσπαθήσουν να αντιμετωπίσουν και να ανατρέψουν τον απολυταρχικό Joe, σε αυτή τη συναρπαστική ταινία δρόμου. 

Σκηνοθεσία: George Miller

Σενάριο: George Miller, Brendan McCarthy

Πρωταγωνιστούν:  Tom Hardy, Charlize Theron, Hugh Keays-Byrne, Nicholas Hoult

Σχεδίαση κοστουμιών: Jenny Beavan

Κριτική: Τώρα δώστε βάση. Μπορούμε να πούμε διάφορα για τη συγκεκριμένη ταινία, όσον αφορά το δρόμο της προς τη μεγάλη οθόνη, αλλά και για να δώσουμε πληροφορίες που απουσιάζουν, ώστε να γίνει πιο εύκολα κατανοητή η υπόθεση, για τους πιο απαιτητικούς.

Καταρχάς, κάτι που δε μου άρεσε, επειδή την είδα στο σινεμά και άκουσα 2-3 σχόλια από το λίγο κόσμο που είχε μέσα, του τύπου “η χειρότερη ταινία που είδα ποτέ” και άλλα τέτοια. Προφανώς, στους συγκεκριμένους θεατές, δεν τους άρεσε τόσο το συγκεκριμένο είδος και το στόρι, ενώ λογικά δεν θα έψαξαν πέρα από το ότι παίζουν γνωστοί ηθοποιοί, είναι σε 3D και με δράση.

Η ταινία αυτή έχει μια ιστορία από πίσω, που μας γυρνά στα 70's και στην τριλογία του Mad Max, του αστυνομικού που καταλήγει εκδικητής. Εκτενέστερη αναφορά και κριτική στις ταινίες θα γίνει στη συνέχεια, καθώς είδα μόνο την πρώτη.  Εκεί, στον πρωταγωνιστικό ρόλο, συναντάμε τον Μελ Γκίμπσον, πιτσιρικά, όπου υποδύεται τον Max Rockatansky, έναν αστυνομικό, στην μετα-αποκαλυπτική Αυστραλία, οπού και εδώ η κοινωνία βρίσκεται σε αποσύνθεση. Η μάχη δίνεται στους δρόμους,  μεταξύ των αστυνομικών και των παράνομων μοτοσικλετιστών, που αψηφούν το σύστημα επιδίδονται σε λεηλασίες.  Δεν γνωρίζω και δεν είμαι σίγουρος αν ο σκηνοθέτης προσπαθεί να προπαγανδίσει υπέρ της αστυνομίας και κατά των αναρχικών στην πρώτη αυτή ταινία, πάντως μου αφήνει αυτή την εντύπωση.  Για να συνεχίσουμε όμως, με την ιστορία,  όπου η ουσία της είναι η μεταστροφή του υπηρέτη  του νόμου, Μαξ, όταν χάνει το συνάδελφό του και την οικογένεια του, από τους ταραξίες, σε εκδικητή. Αυτές θα είναι οι τελευταίες του μέρες στην «κανονικότητα», αφού χάνοντας όλα όσα είχε για να ζήσει, θα βυθιστεί στην άβυσσο της τρέλας. "Ο Mad Max είναι ο αντιήρωας της εκδίκησης και της λήθης."

Αν και σπάνια έως ποτέ δε μου αρέσει περισσότερο η remake edition από ότι η original ταινία και μιας και νομίζω ότι έχει στοιχεία και από τις άλλες 2 που δεν έχω δει ακόμη, αλλά και παρουσιάζει μια καινούρια ιστορία και δεν αποτελεί εξ’ορισμού  remake σε αυτή την περίπτωση, δεν θα αδικήσω την παλιά, απλά θα πω πως με ενθουσίασε η καινούρια.

Ο George Miller, ο άνθρωπος που κρύβεται πίσω από αυτές τις ταινίες, μας εξηγεί το λόγο που η ταινία απέκτησε ένα νέο κεφάλαιο, μετά από 30 χρόνια. Το τέταρτο μέρος της σειράς αναμενόταν να ακολουθήσει κάποια χρόνια μετά την τρίτη ταινία, ωστόσο, βρέθηκε αντιμέτωπο με οικονομικές δυσκολίες και το πρότζεκτ ξόδεψε αρκετά χρόνια στην «κόλαση της παραγωγής». Το 1998 ο Miller αποφάσισε να βάλει μπροστά την ταινία, με τα γυρίσματα να ξεκινούν το 2001 και την ιστορία να θέλει τις φυλές, να μάχονται αυτή τη φορά, όχι για το πετρέλαιο και τα υλικά αγαθά, αλλά για τα ανθρώπινα όντα. Η τρομοκρατική επίθεση της 11^ης Σεπτεμβρίου, ανέβαλε αρχικά τα γυρίσματα, ενώ η υπερίσχυση του Αμερικανικού δολαρίου, έναντι του Αυστραλιανού,  συρρίκνωσε το μπάτζετ και η παραγωγή ακυρώθηκε. Ο σκηνοθέτης έπρεπε να προχωρήσει, στο Happy Feet, ενώ προβληματισμός υπήρχε και για τον πρωταγωνιστικό ρόλο, καθώς πίστευε πως δεν γινόταν να συνεχίσει με τον  μεγαλύτερο σε ηλικία πλέον, Μελ Γκίμπσον, καθώς ήθελε τον Μαξ να παραμείνει σε μια νεότερη ηλικία, σαν τον ίδιο σύγχρονο πολεμιστή που ήταν. 

 Το 2003 ανακοίνωσε πως είχε έτοιμο το νέο σενάριο και πάρα το γεγονός ότι η ταινία πήρε το πράσινο φως για μπάτζετ ύψους 100 εκ. Δολ. , αλλά δεν υλοποιήθηκε, για λόγους ασφαλείας, με τα γυρίσματα στη Ναμίμπια της Αφρικής να θεωρούνται ακατάλληλα, λόγο των αυξημένων περιοριστικών μέτρων που είχαν επιβληθεί,  στο ταξίδι και τη ναυτιλία, για τις Ηνωμένες Πολιτείες αλλά και άλλες χώρες. Με το ξέσπασμα του πολέμου στο Ιράκ(2003-2011), η ταινία αναβλήθηκε πάλι, καθώς κρίθηκε δυνητικά, πολιτικά ευαίσθητη και παρότι ο Γκίμπσον είχε επιβεβαιώσει την επιστροφή του, έχασε και ο ίδιος το ενδιαφέρον για το ρόλο, μετά την ακύρωση.

Το 2006 ο σκηνοθέτης έχοντας πλέον πάρει οριστικά απόφαση να συνεχίσει με άλλο πρωταγωνιστή και έχοντας στα χέρια του το σενάριο της ταινίας, απευθύνεται στον σχεδιαστή comic,  Brendan McCarthy, που συνέβαλε και στη δημιουργία πολλών από τους νέους χαρακτήρες και τα οχήματα, για να ολοκληρώσουν την ιστορία. Με το Fury Road να προσπαθεί να βρει το δρόμο του από το 2008, τελικά φτάνουμε στο 2010, όπου ο Τομ Χάρντι επιβεβαιώνει το ρόλο του Μαξ. 

Το 2014, ο σκηνοθέτης δήλωσε, ότι  δημιούργησε πρώτα τα καρέ των εικόνων και στη συνέχεια το σενάριο, ενώ ήθελε η ταινία να είναι μια συνεχής καταδίωξη, με ελάχιστους διαλόγους.

Τέλος, οφείλουμε να κάνουμε μια αξιολόγηση για το Mad Max: Ο Δρόμος της Οργής.

 Η ταινία έχει κερδίσει τις εντυπώσεις αλλά και τα καλά λόγια, των μέσων, καθώς σημειώνει και υψηλά σκορ στα σχετικά sites. Ενδεικτικά, να αναφέρουμε ότι στο imdb πιάνει 8.7/10 σε 100.000 ψήφους, στο ελληνικό cine.gr, έχει 9/10 , ενώ εξίσου καλά σκορ σημειώνει και στο Metacritic και στο Rotten Tomatoes. 

 Αυτή η ταινία δρόμου και περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας, χαρίζει συναρπαστικές σκηνές δράσης στο θεατή, με κάποια κωμικά στοιχεία. Ξεχωρίζει η εκπληκτική φωτογραφία του John Seale και τα εντυπωσιακά κοστούμια της Jenny Beavan. Οχήματα, σκηνικά, μακιγιάζ, αλλά και μοναδικοί χαρακτήρες προσδίδουν ένα εξαιρετικό εικονικό υλικό . 

Ο ήχος και η μουσική του Junkie XL πλαισιώνουν όμορφα αυτό το καλοφτιαγμένο οπτικοακουστικό σύνολο, με τους ηθοποιούς να δίνουν ένα ποιοτικό στοιχείο στην υλοποίηση αυτής της δουλειάς των εφέ και των σχεδιαστών. Ο Tom Hardy προσφέρει την απαραίτητη σκληράδα και γοητεία στον Μαξ, ενώ η  Charlize Theron προσφέρει μια ακόμα δυναμική γυναικεία φιγούρα.

Κάποιες μικρές διευκρινίσεις για την υπόθεση, ο Μαξ πιάνεται αιχμάλωτος όπως είπαμε και χρησιμοποιείται σαν Αιμόσακος, δηλαδή, επειδή είναι συμβατός δότης αίματος για όλους τους τύπους, τον σωληνώνουν  με τους άρρωστους και τραυματίες, από τα Παιδιά του Πολέμου για να τους βοηθήσει στη μάχη. Η στρατηγός Furiosa έχει αναλάβει την αποστολή να συλλέξει πετρέλαιο για τον  αρχηγό, Immortan Joe, όμως, σε μια προσπάθεια να επιστρέψει στην πατρίδα της, αλλά και να τιμωρήσει τον τύραννο, απαγάγει-απελευθερώνει τις 5 συζύγους του(που είναι ειδικά επιλεγμένες για την αναπαραγωγή των διαδόχων του), με αποτέλεσμα να εξοργίσει τον Immortan Joe και τον τελευταίο να εξαπολύει όλο του το στρατό ώστε να τις πάρει πίσω και να τιμωρήσει την προδοσία.   

Όσον αφορά τα sequels, αρχικά η ιστορία της Furiosa προοριζόταν για τη συνέχεια, ωστόσο,τελικά ολοκληρώθηκε σε αυτήν την ταινία, όμως ο σκηνοθέτης αποκάλυψε πως θα δώσει συνέχεια στη σειρά, με την επόμενη ταινία να φέρει τον τίτλο The Wasteland. 

Συνοψίζοντας, Ο Δρόμος της Οργής, αποτελεί μια σύγχρονη ταινία, με την πλήρη αξιοποίηση των ειδικών εφέ, αλλά και το κατάλληλο υπόβαθρο, ώστε να μην καταντά αυτό ανούσιο, όπως οι περισσότερες ταινίες δράσης που κυκλοφορούν.Ένα ολοκληρωμένο σύνολο περιπέτειας χάους και καταστροφής.

Βαθμολογία: 8/10

imdb: http://www.imdb.com/title/tt1392190/